اگر روزی ساعتی یكی از اصحاب آقا امام زمان (عج) نزد شما بیاید و بگوید آقای عزیز! خانم بزرگوار!

اگر برای سربازی امام زمانت آماده ای فوراً پاشو بریم، چه جوابی می دهی؟

ای شیعه مهدی! تو را به خاطر مهدی فاطمه هم شده قسم ات می دهم كه خوب فكر كنی؛

آیا می گویی آقاجان یك چند روز صبر كن وضعیت مغازه و اداره و كسب و كارم رو ردیف كنم

و سر و سامانی بهش بدم؛ به خونه هم یه سری بزنم و وسیله هام رو جمع و جور كنم؛

تازه وصیت نامه هم باید بنویسم؛ با پدر و مادر و بچه هام و بستگان و بچه های محل و ...

 هم خداحافظی كنم و چه و چه و چه .... يا نه.

عزیز همرزم! تو می دانی كه زمانی بنده می توانم به آقایم عرض كنم

كه مولاجان مرا در جرگه سربازانت به حساب آور كه هر لحظه و هر آن آماده رفتن باشم؛

نمازهایم را اول وقت خوانده باشم كه اگر وسط شبی این واقعه مبارك رخ داد عرض نكنم

من هنوز نماز مغربم را نخوانده ام؛ هرگز در هیچ زمانی از شب و روز

و در هیچ وضعیتی به گناه آلوده نباشم؛ هیچگاه بی دلیل، بی غسل واجب به سر نبرده باشم؛

تن و دهانم بوی بد دخانیات و هر بوی بدي ندهد كه در وقت ملاقات با آقا نتوانم پیش آقا بروم

و با ایشان صحبت كنم؛ ساك رزمم را بسته باشم؛ تمام كارهای تجاری ام از قبل شسته رفته باشد؛

وصیت نامه ام آماده باشد و الی آخر ... آن وقت است كه تازه می شود به امام زمان (عج) عرض كرد:

مــــولاجان! من منتظر امر و فرمان شما هستم.

مهدی جان!

همه ما را در زمره منتظران حقیقی ات قرار بده

                                                          و معرفت انتظار درست را به ما بیاموز .

 

شد ثانیه های دل ، در شوق عبور تو

ای صبح خدا هستیم ، دلتنگ ظهور تو

از نام تو میریزد ، در سینه شراب و شهد

تا چند بخوانم من ، دلخسته دعای عهد

آقــــا بـــیــــا... آقــــا بـــیــــا...

ای مُحرم شش گوشه ، جان بر لب ما آمد

تا جد غریب تو ، در کرب و بلا آمد

ای مسیح آل الله ، ای منتقم گلها

دل ز گریه ات خون است ، در غروب عاشورا

آقــــا بـــیــــا... آقــــا بـــیــــا...

من تشنه خورشیدم ، در این شب بارانی

دلتنگ تو هستم من ، ای ماه جمارانی

ایام خوش آن روزی ، که سینه حسینی بود

شبهای دلم روشن ، با نور خمینی بود

آقــــا بـــیــــا... آقــــا بـــیــــا...

ما شمع ولایت را ، هستیم چو پروانه

در قافله عشقیم ، با رهبر فرزانه

صد شکر که شیعه سر ، در خط ولی دارد

ای عهد شکن کوفه ، این خطبه علی دارد

آقــــا بـــیــــا... آقــــا بـــیــــا...

آقا بیا که بی تو پریشان شدن بس است

از دوری تو پاره گریبان شدن بس است

کنعان دل، بدون تو شادی پذیر نیست

یوسف!ظهور کن که پریشان شدن بس است